دلگیر دلگیرم مرا مگذار و مگذر                        

از غصه می میرم مرا مگذار و مگذر

با پای از ره مانده در این دشت تبدار  

ای وای می میرم مرا مگذار و مگذر

سوگند برچشمت که از تو تا دم مرگ

دل بر نمی گیرم مرا مگذار و مگذر

بالله که غیر از جرم عاشق بودن ای دوست  

بی جرم و تقصیرم مرا مگذار و مگذر

آشفته تر ز آشفتگان روزگارم

از غم به زنجیرم مرا مگذار و مگذر

با شهپر اندیشه دنیا گردم اما

در بند تقدیرم مرا مگذار و مگذر........